زوال اخلاق، زوال سياست – مجله روز

به گزارش مجله روز ، علي ربيعي ، دستيار رئيس ارتباطات اجتماعي و سخنگوي دولت ، در يادداشت هفتگي خود در روزنامه ايران وي نوشت: “برخي از وقايع و ادعاها مانند دماسنجها در جامعه م workثر است.” اين وقايع نمايانگر تحولاتي است كه در قلب جامعه ، سياست ، فرهنگ و اقتصاد اتفاق افتاده است و حاكي از يك روند اغلب بلند مدت است. اظهارات مهمانان در يك برنامه راديويي نبايد تصادفي تلقي شود. اين فقط گفتن يك كلمه در برنامه تلويزيوني “Angle” نيست. مدت هاست كه نوع گفتمان و كنش ها در حوزه هاي سياسي و ادبي مورد استفاده قرار گرفته و رفتارهايي كه رخ مي دهد ، نشانگر نوعي زوال اخلاقي و نارسايي در روابط اجتماعي و سياسي در سطوح قدرت با گسترش جامعه است. . . اين پديده را مي توان از منظر مطالعات فرهنگي و جامعه شناسي سياسي توضيح داد. از نظر مطالعات فرهنگي ، رسانه ملي كه بايد مبلغان يك فرهنگ و انديشه باشكوه باشد ، به يك مركز نابرابري سياسي و نوعي اقدام مخرب در امور سياسي تبديل شده است. وقتي حوزه سياسي عناصر فرهنگ ، رسانه هاي جريان اصلي و حتي نمادي را كه بايد مظهر مهرورزي و اخلاقي باشد ، گرفت ، از فرهنگ ، كه “قلمرو حقيقت و زيبايي” است ، چيزي باقي نمانده است.

دو فضيلت سياست عبارتند از: دستيابي به هدف و مديريت تعارض و خشونت. وقتي شخص از سياست به عنوان جذابيتي براي خدمت در گفتمان انقلاب اسلامي به سمت حضور در ساخت قدرت و امكان شهادت ، به تشنگي قدرت به هر وسيله ، از جمله برداشت از دين حركت مي كند ، هم موفقيت هاي سياسي كاهش مي يابد و هم خشونت كلامي كاهش مي يابد ، كه در آن افزايش مي يابد.

به حضور ظريف در مجلس و كلماتي كه او گفته است نگاه كنيد ، اعدام اين و آن را مي طلبد ، استفاده از افشاي اطلاعات مبتني بر اطلاعات غلط به جاي روشنگري و برخي تريبون هايي كه خشونت كلامي در آنها بيداد مي كند. همه اينها نشانه نقص در سياست و پر شدن خشونت در گفتمان سياسي است.

جنبش هاي تروريستي و فرقه اي اوايل انقلاب سعي داشتند خشونت كلامي و جسمي را به حوزه سياسي گسترش دهند ، اما از نظر قدرت گفتمان فرهنگي و مذهبي مخالف عقب رانده شدند ، اما ما تصور نمي كنيم كه اين رفتار فقط توليد كن در قالب اين گروه ها: ابزارهاي دموكراسي و رفتارهاي به دست آوردن قدرت به نظم سياسي مطلوب نرسيده اند. متأسفانه ، اين نوع رفتارها فقط در حوزه قدرت باقي نمي مانند ، تجربه زندگي شده به ما نشان مي دهد كه در لحظاتي كه با زوال اخلاقي قدرت روبرو هستيم ، اين رفتار مسري به سرعت در ابتدا به لايه هاي سياسي و سپس به شهروندان جامعه نفوذ مي كند .

اين يك حلقه تقويت كننده خود است كه وقتي سياست در مجامع رسمي مورد خشونت كلامي قرار مي گيرد ، به جامعه و مردم خشونت تزريق مي كند و مردم در برابر خشونت واكنش نشان مي دهند و جامعه دائماً در حال سركوب اخلاق سياسي است و جهان را دو برابر مي كند سياست براي گرفتن خشونت بيشتر. به نظر من ، اين مي تواند هشداري براي سيستم اجتماعي و سياسي ما باشد ، اگر از واژه هاي افترا آميز و تند استفاده شود ، حد و مرزي ندارد و بنابراين اخلاق قرباني تنش هاي سياسي مي شود.

اخلاق در خدمت برقراري روابط صلح آميز و سازنده بين مردم است ، اما امروز ، وقتي شاهد خشونت كلامي در تنظيم روابط بين بازيگران عالي رتبه سياسي هستيم ، به طبقات پايين و حتي به اقشار اصلي نيز گسترش مي يابد. رسانه ملي ، و در اين حالت مي توانيم از عملكرد اخلاقي كاهش يافته صحبت كنيم. ممكن است مهمان اين برنامه در جريان نزديك كردن سخنراني به دولت فرضي بعدي باشد. اين روزها يك رفتار متداول بود و او از عواقب كار خود بي اطلاع بود ، اما ناآگاهي افراد مانند او نبايد مانع ترس همه از عواقب طولاني مدت چنين رفتارهايي شود. رونمايي و عادي سازي حوزه سياست فقط يك گروه و يك جريان سياسي را تحت تأثير قرار نمي دهد ، بلكه يكي از آسيب هايي است كه اگر چنين شود ، زمين را سالم نخواهد گذاشت.

از منظر تحليل جامعه شناسي سياسي ، چنين پرخاشگري و رفتار سياسي مي تواند ريشه در خشم و پرخاشگري عليه اراده كساني داشته باشد كه آرزوهاي سياسي خود را با شكست غيرمنتظره دونالد ترامپ در انتخابات آمريكا و ظهور افق جديد آشكار كردند. براي احياي مجدد برجام: تهديدها و روشن شدن تحليل هاي نادرست ، اتهامي را مي بينند كه در چهار سال گذشته مطرح كرده اند. در اين چهار سال ، اين افراد نه تنها چشم خود را بر جنايات دولت ترامپ بستند ، بلكه فرصت را تحريف حقيقت در مورد علت تورم و ركود اقتصادي و به تصوير كشيدن برجام ناكارآمد و حتي فراتر از تحقير “تعهد سازنده” ديدند. به استراتژي جهاني ؛ با اميد به متقاعد كردن مردم در مسير اشتباهي كه در سال 1992 و 1996 به پاي صندوق هاي راي رفتند و اين نوع تفكر را كه مردم به شكست راي داده اند يا دستيابي به آرمان هايشان غيرممكن است ، براي هميشه در نظر خواهند گرفت. اميدوار بودند كه با پيروزي دوباره ترامپ و ادامه دستگاه تبليغاتي مخدوش ، اجازه ندهند واقعيت علل فشارهاي اقتصادي شناخته شود. هدف وي انتخاب مجدد ترامپ براي از بين بردن ظرفيت ديپلماتيك وي و زمينه سازي براي به قدرت رسيدن. حالا كه ترامپ به طور غير منتظره پست را ترك كرد. در سياست هاي آمريكايي براي شكست دادن آنها ، او با استفاده از ابزار قدرتمند رسانه اي خود در اين كشور ، خجالت كشيده و واكنش ناپسندانه اي حاد و مخرب نشان داده و از نگراني هاي سياسي خارج شده است.

ما در دو دهه گذشته در دوره اي شاهد وقايع مشابه در سياست بوده ايم. عدم بلوغ براي رقابت و به دست آوردن قدرت سياسي از طريق غيراخلاقي نوعي فرهنگ سياسي است كه منجر به زوال اخلاق و سياست شده است. “در نتيجه ، آنچه در برنامه تلويزيوني ديديم دماسنجي است كه نشان مي دهد اگر از همه مراقبت نكنيم ، روند سياسي و اخلاقي در جامعه ايران مزمن خواهد شد.”

انتهاي پيام