شعرهاي ابوالقاسم مومني در «دويدن ماه در رگ‌هايم»

به گزارش مجله روز ، “دويدن ماه در رگهاي من” كه شامل 77 شعر در 104 صفحه با قطع آجر و برچسب قيمت 30000 تومان است ، در انتشارات فراين وارد بازار كتاب شده است.

بيشتر شعرهاي اين مجموعه كوتاه است و برخي ديگر به دوستان و خانواده شاعر اختصاص يافته است.

علي بايزيدي (مدير عامل و صاحب امتياز فصلنامه استارباد و سالنامه گرگان نامه) در مقدمه شعرهاي ابوالقاسم مومني و مجموعه شعر جديدش چنين نوشته است:

ماه و مه را در رگهاي شاعر اجرا كنيد ؛
نگاهي به كتاب سوم شعر ابوالقاسم م’مني و شاعرش

مقدمه: كساني كه شعر امروز و ديروز را در ايران دنبال مي كنند ، نام مومنان را مي دانند. فقط چهار برادر كه بيش از چهار دهه ، در تاريخ شعر فارسي 1200 ساله ، به روشي كاملاً حرفه اي و جدي در شعر مدرن ايران شعر سروده اند. در شعر “شعر حجمي” كه پيشگام و بنيانگذار آن يدالله رويايي و شاعران شيك پوش مانند پرويز اسلام پور ، بهرام اردبيلي ، محمود شجاعي ، محمدرضا اصلاني ، فريدون رهنما ، هوشنگ آزادي ور ، احمدرضا چهكاني ، هوشنگ چالنگي ، شا خورشيدي و الهي هستند. در اين پنج دهه آن را همراهي كرد و شايد اين تنها ژانر و سبك شعر پست مدرن است كه هنوز هم طرفداران زيادي دارد و از بين نرفته است ، در حالي كه موج جديد ، شعر ناب ، موج سوم ، شعرهاي ديگر و … آنها مانند موجي غرش مي كردند و با غرق شدن كف در ساحل ، برادران مومن نيز از اين سبك پيشگامان و متخصصان محسوب مي شوند.
اما ابوالقاسم م’مني ، معروف به قاسم ، پس از دو برادر بزرگترش احمد (معروف به سينا) و زنده ياد محمود ، از اوايل دهه 1350 ، و مدتي در تهران ، تجربيات شعر و جلد جديد را به صحنه آورد. برادر محمود زندگي شاعرانه اي با يدالله داشت. اين ارتباط نزديك منجر به ايجاد پيوند خويشاوندي بين خانواده هاي رويايي و م’مني شد كه هر دو ريشه دامغاني دارند (برادر كوچك يدالله ، دكتر مظفر رويايي و شهلا م’مني ، خواهر برادران م’مني )
قاسم مومني از سال 1975 تا 1981 در دهه 50 زندگي دانشجويي خود را دو بار در دانشگاه هاي شيراز و تهران گذراند و در همه اين سال ها به دليل روحيه اجتماعي و پويايي كه به ارث برده بود ، شاعرانه فعاليت هاي او كنار نمي رفت. از سال 1976 تا 1978 ، عاشقان فيلم نمايش فيلم هاي خارجي توقيف شده در سينما گرگان در طول شب را به خاطر مي آورند ، از جمله فيلم معروف “زد” كه محصول تلاش قاسم مومني و رابطه او با احمد جورقانيان ، بزرگترين فيلم بايگاني است. . تهران بود.
علاوه بر اين ، آنچه در اين قلم نفوذ كرد ، دنياي شعر مومن است. اگرچه تنها يكي از آثار وي از دهه هاي 1350 و 1360 در مجموعه “كتاب فصل” انجمن نويسندگان و شاعران گرگان منتشر شده است ، اما در سه دهه گذشته ، اشعار مومني در سه كتاب مستقل ، دو اثر اول منتشر شده است. كه از آن جمله مي توان به “اجتناب از بام ها” (2010) و “با هم بگوييد تا نيفتد” (2016) باعث محبوبيت بيشتر آن شد. در اين دوره ، وي شعرهاي بسياري را در مطبوعات استاني و ملي منتشر كرد ، از جمله: مجموعه مشهور سه جلدي “شعر تا امروز” در سال 1997 ، جمع آوري نمونه هايي از آثار شاعران برجسته مانند شعر مجلسي ، شعر ناب ، شعر ديگر و موج جديد: همت فيروزه ميزاني و احمد محيط. يا مجله سوئدي قلمك به سردبيري احمد مومني (سينا) ، فصلنامه سليكا ، هنر و انديشه ستاره گلستان ، استارباد ، گرگان نامه و …
نبايد فراموش كرد كه اشتياق و اشتياق يك معتقد به شعر باعث شد تا شاعران بزرگي چون هوشنگ چالنگي ، منوچهر آتشي ، يدالله رويايي ، فيروزه ميزاني ، فرامرز سليماني ، محمود شجاعي ، در تهران و گرگان را دنبال و از آنها پذيرايي كند. ، M. پشتيباني و ديگران.

***
درآمد: “دويدن ماه در رگهاي من” كه در بهار سال 1400 توسط انتشارات فرائين كرج ، به مديريت سپيده نازيار متولد شد ، كتابي آجر تراش خورده ، شامل 104 صفحه و قيمت 30 هزار تومان است. اين شاعر كتاب را به همسرش تقديم كرد و آن را به جاي مقدمه با يك شعر كوتاه آغاز كرد: “در آخرين نفس ها / انسان … / صبر تمام شد / دنيا”.
اين كتاب از ليست آزاد است و شعرها از صفحه هفتم با “جادوي صبح” آغاز مي شود كه شاعر نيز به همسرش “فرحناز-ح” هديه داده است: “در انتظار ديدن شما / جادوي زيباي صبح / تاج گلها / بازوي سپيده دم / سنگين شدن در آتش / شگفتي آبهاي خروشان / منتظر ديدن تو / روح گياهي من / در آخرين نفس ها / دامنه خورشيد / صندلي جهان il · روشن / انتظار ديدن … “.
“دويدن ماه در رگهاي من” شامل 77 شعر ، اغلب كوتاه است و شاعر براي هر يك از آنها نامي انتخاب كرده است. برخي از اين اشعار به دوستان و خانواده شاعر اختصاص يافته است ، از جمله نامه هاي برجسته اي مانند احمد مومني ، فرهاد قاسمي ، علي توسلي ، شاپور اسلامي ، ميثم رياحي ، روحي خالقي (دو شعر) و علي بايزيدي (نويسنده).
در پشت جلد كتاب ، اين شعر كوتاه آمده است: “مرگ چيست؟ / نكوهش يك اسب / در روزهاي سيب / آواز مسافران / كي / تروت مي رود …”. پشت و جلد اين اثر توسط هنرمند معاصر ، يدالله تناور ساخته شده است.
اگر جنبه اي از كتاب را كنار بگذاريم ، نقد محتواي آثار مeverمن ، براساس نحوه ارائه و ساختار شكل و محتواي آن ، ممكن است پايان قسمت اصلي اين مقاله باشد. در توصيف زبان استاندارد و روش بيان اشعار م’مني ، در فصلنامه استارباد شماره 18 (تابستان 1399) ذكر شد كه ساختار و زبان شعر م’مني به خوبي شناخته شده است و شعر او را مي توان به راحتي از ساير شعرها تشخيص داد. شاعران اين اوج بلوغ و تبحر شاعري است كه پس از سالها تجربه مي تواند به جايي برسد كه بتواند آثار او را از ساير شاعران متمايز كند ، در حالي كه او در كنار خود حجمي است و در متن بسياري از شاعران ذكر شده است.
شايد براي بعضي از شاعران و منتقدان ادبيات ايران امروز قابل قبول نباشد كه بگويند شعر بسياري از شاعران قابل خواندن و فهم نيست ، اما قطعاً بسياري ديگر از شاعران و منتقدان با نويسنده موافقند كه در سال هاي اخير ، پس از تكثير شاعران پست مدرن ، به ويژه در انواع حجمي ، پست مدرن و مانند آن ، آثار زيادي وجود دارد كه نمي توان آنها را خواند يا زير سال برد ، اما اين دسته براي آثار قاسم مومني درست نيست. آثار او علاوه بر اينكه حاوي تجربيات حجيم و مدرن است ، از ويژگي ها و م componentsلفه هاي اين شعر به خوبي شكل گرفته است ، اما كاملاً مفهومي ، دلنشين و قابل فهم است و خواننده را با خود مي برد:
درخواست: “يك درخواست عجيب / در شما / اسير ديوانه من است / من متنفرم / اين / بيدار مي شوم / فقط مي گويم / تا كجا مي رود / منتظر شماست /”
به سوي ابديت: “من / از تو / مي روم / جايي كه گريه مي كنم / باران ابدي / با تو / همسايگانم”
خيلي بيدار: “صبح ها / بيدار مي شوم / انگار / خورشيد … / از من بيرون مي آيد”
بهانه (به احمد مومني): “من … / فقط وقتي با شما هستم / مي مانم … / من ديوانه اي هستم كه / ديوانه ديگري / اتفاق مي افتد”
اقاقيا (به زبان شاپور اسلامي): “من هنوز / مهربان / و فكر مي كنم / اين امكان وجود دارد / حتي / حتي با زخم / زندگي / در همسايگي من / اقاقيا / زنده / كه صبح / به من لبخند مي زند”
اشعار مومنان غالباً در فضايي عاشقانه ، دوستدار طبيعت ، رويايي ، مست و شاد سفر مي كنند. تخيل ، به گفته وي ، از مرزهاي واقعيت فراتر رفته و تصاوير او از فضايي كه توصيف مي كند و به شعر تبديل مي شود ، ملموس و تجربي است. اگرچه عناصري مانند “باران” ، “ابر” ، “پرنده” ، “مرگ” ، “زندگي” ، “خورشيد” ، “خواب” ، “آسمان” ، “ماه” ، “ماه” ، “رز” “و” رگه “به وفور در شعرهاي او يافت مي شود ، اما شاعر از اين دو عنصر استفاده كرده و ساختار زباني ، گويا و حتي مفهومي و محتوايي شعر خود را سازماندهي كرده است كه ، در نگاه اول ، اين تكرارها هرگز به چشم و گوش شاعران نمي رسد خواننده و شنونده. شعرهاي “دويدن ماه در رگهاي من” با ساختار و محتواي دو كتاب قبلي شاعر فاصله قابل توجهي دارد و اين پويايي و ماهيت ثابت تجربيات شعري يك مومن را نشان مي دهد.
و آخرين كلمه ، نام كتاب ، از قلب يكي از شعرهاي اين مجموعه “صمت آهو” گرفته شده است كه شاعر به دخترش فرنوش تقديم كرده است:
“… هي … / من دارم پيرتر مي شوم / ماه را دويدم / در رگهايم”
همانطور كه شاعر مي گويد ، نام اين كتاب را با همراهي زنده ياد روح الله خالقي (معنوي) انتخاب كرده است. جالب اينجاست كه نام اين شعر “Deer Side” و نام كتاب “Running the Moon in My رگهاي من” است. شاعر از اين عبارت به روش ديگري در شعر “Call” استفاده كرده است (صفحه 85):
نداي: دريا … كه تاريك مي گذرد / مثل مهي كه از رگهايم مي گذرد / زمستان طولاني / زمستان طولاني / كه آب را آبي مي كند / زمين / صبح را … كه بيدار مي شود / در صدا يك شيپور »

انتهاي پيام