حفاظت از بم؛ يك مطالبه ملي يا استاني؟

بم تنها آبادي در ايران است كه كاريزها يا قنات هايش هنوز رويايي دارند. زيرا؟ براي همه كساني كه مي خواهند گذشته درخشان ايران در زمينه طبيعت و كشاورزي را بشناسند ، بازديد از موزه بم خوب است. ارزش اين موزه چقدر است؟ موزه اي كه به ايرانيان مي آموزد چگونه زندگي كنند ، كشاورزي پايدار بدون احداث سدهاي پرهزينه و حفر چاه هاي ترياك انجام دهند و اين كمك غرورآفرين و هوشمندانه در فهرست ميراث جهاني يونسكو به ثبت رسيده است.

بم تنها شهري در ايران است كه تابلوهايي را در برخي از معابر عمومي خود نصب كرده و هشدار داده است كه ماشين هاي سنگين نبايد از اين معابر عبور كنند ، زيرا مي تواند براي گالري هاي كاريز خطرناك باشد. قدر بم را بدانيد و اجازه ندهيد چاه به بهانه اشغال كارخانه روي و مشتقات آن ، چاه هاي حفر شده و منابع ارزشمند آب شيرين بم با تهديدهاي كمي و كيفي روبرو شود.
نبايد اجازه دهد فريب پيمان ها و سوگندهاي مقامات و سرمايه گذاران محلي را بخوريم و اجازه دهيم سرنوشت سياه زنجان و يزد پس از توسعه صنايع سرب و روي و معادن در بم تكرار شود. بم قابل خريد نيست و روح هزاران هموطن كه در زلزله هجده سال پيش به ناحق جان خود را از دست دادند ، اگر اين اطمينان شرافتمندانه را به آينده منتقل نكنيم ، هرگز بخشيده نمي شود.

در عين حال ، هيچ كس هيچ گونه زاويه توسعه و شغلي ندارد. تقاضاي ما اين است كه محل اين كارخانه در منطقه آزاد بم واقع شود و نه در منطقه باغشهر 20 هزار هكتار بم ، ثبت شده در يونسكو.