رؤياي داغي كه سرد شد

به گزارش مجله ايراني ، اين روزنامه عربي او نوشت: “رفتن به تعطيلات ، به ويژه در تابستان و كنار دريا ، بسيار سودمند است.” “البته ، اگر تنها نيستيد ، بدين معناست كه شما نه تنها با والدين خود هستيد ، بلكه والدين شما نيز آماده هستند تا يكي از دوستان خود را با خود به مسافرت ببرند.” اين چند سطر از ابتداي كتاب “تعطيلات تابستاني” آنقدر براي دختر بچه جذاب است كه از مادرش مي خواهد برايش كتاب بخرد. جلد كتاب پسري را نشان مي دهد كه روي شن كنار دريا بازي مي كند. تصوير رنگي روي كتاب همان چيزي است كه هر بيننده اي روياي آن را دارد ، چه برسد به دختر كوچكي كه كتاب را براي مادرش مي خواند از لحظه اي كه با لبخندي شيرين به مادرش نگاه مي كند و شايد در سرش خواب مي بيند.

تابستان آخرين نفس خود را مي كشد و ميل به بازي در ماسه هاي گرم ساحل بايد يك سال ديگر را با خود همراه كند. امسال ، اكثر بچه ها اوقات فراغت خود را روي ديوارهاي خانه خود مي گذراندند و اكنون كه بوي آنلاين را حس مي كنند ، هنوز تابستاني گرم دارند.

“بچه تمام تابستان يك تبلت در دست داشت و بازي مي كرد. اخيراً ديگر حوصله بازي ندارد. از تلويزيون بلند مي شود و به سمت تبلت و از تبلت به تلويزيون مي رود. من الان نمي دانم اين بچه حتي نمي تواند در پارك بازي كند. “من مي دانم كه بسياري از مردم آنقدر سختگير نيستند و حداقل بچه ها را به پارك مي برند ، اما از ترس دلتا كرونا و اين از اين واقعيت كه كودكان را نيز تحت تأثير قرار مي دهد ، من خانه را هميشه در خانه نگه مي داشتم. “اين سخنان مادر يك كودك هشت ساله است كه بدون گذراندن وقت آزاد خود براي تابستان دوم امسال به مدرسه رفت ؛ مانند بسياري از دانش آموزان ديگر به

مادر مي افزايد: “قبل از تابستان ، فكر مي كردم ممكن است رويدادهاي مختلف زيادي براي نوزاد داشته باشم. ما با برخي از مادران دانش آموزان كلاس قرار گذاشتيم تا بچه ها را به صورت گروهي بيرون ببريم و در آن مكان ها شركت كنيم. اما سعي كردم براي معاشرت با كودكان در جايي كه امكان دور هم جمع شدن و در نتيجه برقراري ارتباط اجتماعي وجود دارد ، اما مادران ديگري مانند من نگران بودند. آنها مي ترسيدند كه فرزندانشان آلوده شوند ، بنابراين بيشتر آنها بچه ها را به خانه مي بردند “سال گذشته نيز چنين بود ، اما كمي بهتر بود زيرا ما فكر مي كرديم كه كرونا شامل كودكان نمي شود ، بنابراين ما بچه ها را به پارك مي بريم و در آنجا بازي مي كنيم ، اما امسال ترس از كرونا دلتا باعث شد اين كار را انجام دهيم. “اين كار را متوقف كرد.” يكسان.”

مادر نيلا 9 ساله ، دانش آموز كلاس سوم كه امسال قرار است كلاس چهارم خود را آغاز كند ، همچنين از اينكه تابستان خوبي براي دخترش وجود ندارد ابراز تاسف مي كند و مي گويد: جو براي بچه هاي من رفت. من فكر كردم كه ممكن است تابستان امسال دخترم را در يكي دو كلاس تفريحي و آموزشي ثبت نام كنم ، اما حتي استخر روباز ، كه هميشه باز بود و داراي منطقه مخصوص كودكان بود ، تابستان امسال بسته شد. دخترم دختر مدرسه اي است و در تابستان عاشق كتاب خواندن و يادگيري علم بود ، اما تابستان امسال اصلاً حوصله اش سر نمي رفت چون خسته بود و مي خواست برنامه اي سرگرم كننده انجام دهد. او حتي به من گفت كه دوست دارم بروم. براي توپ “من بازي مي كنم ، اگرچه او هرگز به توپ بازي علاقه نداشت و هميشه فكر مي كرد كه اين يك بازي پسرانه است ، اما او آنقدر خسته است كه مي خواهد فعاليت بدني داشته باشد.”

پدر مهراد 12 ساله نيز مي گويد كه پسرش به فوتبال علاقه دارد و دو سال نتوانست كاري براي او انجام دهد. تمام سليقه او اين بود كه راحت و در زمين با بچه ها بازي كند بدون اينكه نگران مدرسه باشد. البته امسال مدرسه فوتبال كودكان باز بود ، اما من و چند پدر و مادر ديگر تصميم گرفتيم فرزندمان را به فوتبال نفرستيم. مدرسه امسال به اين دليل بود كه ما نگران بوديم. كودكان مريض مي شوند زيرا شرايط بازي به گونه اي است كه نمي توانند با ماسك و عرق بازي كنند و مجبورند دائماً آب بنوشند ، كه به خودي خود ماسك را به طور دائمي از بين مي برد. يكي دوبار وقتي با پسرم به تمرين رفتم ، متوجه شدم بچه ها اصلاً نظافت را رعايت نمي كنند. به هر حال آنها بچه هستند و بازي كردن با ماسك بر روي فوتبال دشوار است. از طرف ديگر ، آنها نمي توانند مدام دست هاي خود را بشويند و ضد عفوني كنند ، بنابراين تصميم گرفتم امسال پسرم را در خانه نگه دارم. بچه لباسهاي فوتبالش را پوشيد و وارد پاركينگ شد و سعي كرد به تنهايي تمرين كند و بازي كند. هيچ فرزندي هم سن و سال ما در ساختمان ما وجود ندارد و اين بسيار دشوار است. گاهي اوقات حتي در خانه توپ بازي مي كند و باعث مي شود من و مادرش دعوا كنيم ، اما مي دانم كه بچه مقصر نيست. از ديدن بچه اي كه در پاركينگ با لباس هاي ورزشي خود بازي مي كند بسيار ناراحت هستم و به او يادآوري مي كنم كه زود بيدار شود و ماسك بزند. همسايه ها حتي هشدار دادند كه بازي در پاركينگ مي تواند به اتومبيل هاي آنها آسيب برساند كه اين يك مزاحمت است. آنها درست مي گويند ، اما خانواده هايي مانند ما چاره اي ندارند. چگونه مي توان پسري در اين سن را در آپارتماني 70 متري حبس كرد و گفت: كاري نكن! كودك دوست دارد بازي كند. حالا كه فوتبال به مدرسه نمي رود ، او مي تواند حداقل در پاركينگ و حياط بازي كند ، اما همسايه ها آزرده مي شوند و هشدار مي دهند كه از سوي ديگر ، وقتي او در خانه توپ بازي مي كند ، همسايه ها اعتراض مي كنند. و يا بايد همسايه ها را پاسخ دهيم يا دعوا كنيم. تابستان امسال بسيار بد بوده است و اميدوارم سال آينده با چنين شرايطي روبرو نشويم. واقعيت اين است كه هرچه بيشتر از كودكي بخواهيد بنشيند ، براي خود كاردستي بسازيد يا تلويزيون تماشا كنيد! كودكان نياز به فعاليت و بازي دارند و اين امر حداقل در تابستان امكان پذير بود. كودك نمي تواند به استخر و محل بازي برود. هر كجا كه برويم ، بايد ماسك بزند و نفس خود را حبس كند. »

معصومه صلاحي ، متخصص امور تربيتي نيز در اين زمينه شغل جالبي دارد: “روابط با همسالان تأثير بسزايي در رشد اجتماعي شخصيت كودك دارد ، اما ما دو سال است كه كودكان را در خانه نگه مي داريم. البته ، آنها مي توانند با يكديگر ارتباط برقرار كنند. و در محيط هايي مانند اماكن عمومي پارك بازي كنيد ، اما اين امر متداول نيست و همه خانواده ها به فرزندان خود اجازه بازي در اين محيط ها را نمي دهند زيرا از بيماري فرزندان خود مي ترسند. كودكاني كه در اين محيط ها نيستند بازي مي كنند ، به در مدرسه و هيچ سرگرمي ديگري ندارند ، آنها مي توانند پرخاشگر باشند ، اما اكنون ما نگران هستيم كه بچه ها منزوي خواهند شد و حتي اگر به مدرسه بازگردند نمي توانند زياد صحبت كنند. به زودي مي توانند به شرايط جديد عادت كنند و خوشحال كننده است ، اما ماندن در خانه و دور از همسالان در اين زمان به هيچ وجه براي بچه ها خوب نيست. “اوقات فراغت كودكان ، به ويژه در تابستان ، بايد به اين طريق سپري شود. تنها كاري كه بايد انجام شود اين است كه كودك براي شروع احساس سرزندگي و هيجان كند سال تحصيلي جديد كه متأسفانه امسال. اين اتفاق نيفتاده است. “

انتهاي پيام